De dokter Dimitris Vellis en zijn veel jongere vrouw Irene, afkomstig uit Klein-Azië, vestigen zich, net als veel andere vluchtelingen, in Anavyssos. Irini, in plaats van het verbouwen van voedselproducten – granen, wijnstokken of tuinbouw – zoals aanbevolen door de overheid, geeft er de voorkeur aan rozen te kweken. Hun dorpsgenoten hebben hun eigen problemen: Fotis Glaros, die op een dag zijn veld aan het graven is, staat voor een oud standbeeld, maar verbergt dit feit ijverig. Een dame, die met spanning wacht op de terugkeer van haar zoon van het front, hoort het onaangename nieuws van zijn dood. Dimitris heeft het gevoel dat zijn huwelijk kapot is, en aan de andere kant kan hij niet overweg met de andere Klein-Azië-vluchtelingen. Irene, die de impasse voelt, ontwortelt in een moment van wanhoop de rozenstruiken.
