Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι προσπαθούν να βρουν «τι είναι αυτό που το λένε αγάπη», σε μια εικονογράφηση που προσπαθεί να αποτυπώσει τον κατακερματισμό των σκέψεων, των αισθήσεων, των αντιθέσεων και των συνθέσεων που φέρνουν δυο ανθρώπους από μακριά… πιο κοντά. Οι συναντήσεις τους και οι μοναχικές τους στιγμές, λόγια που δεν ολοκληρώνονται και άλλα που εκστομίζονται σαν απλή πρόζα, θυμοί και αγάπες, καθημερινότητες και μνήμες, τραγούδια και α καπέλα ρίμες, όλα μοιάζουν σαν σκηνές από μια σχέση που δεν τη βλέπουμε ποτέ ολόκληρη, παρά μόνο κομματιασμένη, στις κρίσεις της και στις ήρεμες στιγμές της, στο τέλος της ή τελικά στην αρχή της.
